Friday, August 04, 2006
it was like yesterday since we've first met
..nakakalungkot mang ikuwento..
"katext" ko ang aking kaibigan..para mangamusta dahil lilipat na sila sa ireland..
kahapon nga ay nagpadespidida sya.. pero sabi nung mga kaklase kong dumalo, hindi raw natuloy.. pero pumunta pa rin sila para kamustahin ang kaibigan namin..isa sa mga kaklase kong miyembro ng tropang "orange and melons" ay niyakap ang kaibigan namin..sabi nya malungkot daw na malungkot ang lahat dahil sa naging s desisyon ng pamilya..katext ko sya kaninang umaga at tinanong ko sa kanya kung anung pakiramdam nya?? excited? nervous? ang sagot.. "malungkot na masaya na excited na nervous na nervous.." hindi nya masabi kung ano ba ang dapat na maramdaman sa araw ng pag-alis nya.. nabawasan na naman ang tropa namin.. nawala itong kaibigan ko..parang ang dating kaklase namin noong grade 6.. si patricia capellan..lumipat sya ng ibang eskuwelahan.. hindi nya kagustuhan ang naging desisyon, malungkot sya nung graduation..parang ayaw pa nyang dumating ang araw ng graduation day namin.. dahil ayaw pa nyang mawal sa mcs..
balik tayo sa usapan.. bago sya umalis kanina.. binigyan nya kami lahat tig-iisa ng sulat..
ang pagkakasabi nya sa sulat..
"wag na kayo mag-alala sakin.. kahit malayo na ako sa inyo, kasama nyo parin ako..
makakapagusap pa naman tayo e.. sa YM o pwede nyo naman akong itext..
basta tandaan nyong lagi ako nanjan..
syampre di ko kaya iiwan! ang orange and melons pa!.. syempre katropa ko yan e..
babalik pa naman ako para makapiling uli ang tropa..
basta ituloy nyo lang pagja-jamming kahit wala na ko..
kunyari nalang na nandun ako.. nakikikanta..
sa bawat pagbigkas ng mga salita..
asahan nyong nandun ako..
sana ay maging masaya pa rin akyo kahit wala na ko jan..
sana ipagpatuloy nyo lang ang mga ginagawa nyong kabutihan at wag nyo na ako masyadong alalahanin.. nandito naman ang buong pamilya ko para sumuporta sa bawat pagsubok na aking gagawin.. nandito rin sila para ako'y mahalin at alagaan..
maraming salamat sa lahat!!"
bago matapos ang sulat.. may nakasingit pa sa dulong paalala..
"bago matapos ang sulat ko sa inyo at mawalan na ng espasyo itong papel na sinusulatan ko..nais ko sanang malaman nyo na mahal ko kayong lahat! buo pa rin ang orange and melons kahit wala na kami ni pat sa mcs.. anu man ang mangyari.. hinding hindi ko kayo kakalimutan.. at sana ganun din ang pakiramdam nyo sana di nyo rin ako makalimutan.. na ako lang ang octo_pusit sa buhay nyo.. maraming maraming salamt sa lahat ng ginawa nyo para sa akin.. sana naiintindihan nyo na kung bakit ako umaalis.. paalam na sa inyong lahat.. sana ay lagi akong nasa piling nyo kahit wala ako jan.. salamat..
orange and melons.. galingan nyo pa ha!! kelangan pagbalik ko sobrang galing nyo na talaga! kelangan ma-eelibs na ko sa inyo ha!"
matapos ang malungkot na seremonya ay nagpatuloy kami sa aming gawain at inilalagay sa isip at sa puso ang pangyayari sa dalawang katropa.. masaya sana ang pasasamahan..
pero di inaasahan sila'y lilinisan na pala... masakit isipin.. pero dapat tanggapin..
"orange and melons, keep strivin' to keep on rockin'! walang magkakalimutan
hanggang sa kahuli-hulihan.. mawalan man tayo ng kasama
buhay na buha pa rin ang tropa.."
- orange and melons..
steffie guico, patricia capellan, mia abella, zendi macaraig,
micah cirio, khia lahip, angela abaja, dyan coronacion..
**maging masaya sana si steffie at si pat sa bagong mundong dapat harapin..
wala sanang makakalimot sa samahan ng tropa..
